Vesteralen en Lofoten
24 februari t/m 3 maart 2018
Via Voigt Travel hebben wij de reis: Fly & drive Vesteralen en Lofoten geboekt.
Zaterdag 24 febuari
Het is heel vroeg als de wekker gaat, 2:00 uur. We staan op en maken ons klaar om naar Schiphol te rijden. Alle koffers en tassen staan al klaar, dus we kunnen zo vertrekken. Onderweg is het heel erg rustig, ook bij het parkeren en het inchecken is het rustig. We hebben nog nooit zo snel de gate bereikt. Om 4:00 uur zijn wij helemaal klaar. Tijd voor een bakkie koffie en thee, we moeten immers wachten. Wij kunnen om 6:05 uur boarden. Ook in het vliegtuig is het niet druk, er zijn nog stoelen vrij. Na drie uur vliegen komen wij aan op Tromso. Daar stappen wat passagiers uit en in en vervolgens vliegen we naar Evenes. Van Tromso naar Evenes is 20 minuten vliegen. Het is een hele mooie vlucht, want het is prachtig, zonnig weer. We kunnen de Vesteralen al goed zien liggen.
Na de landing kunnen we direct onze bagage ophalen en naar Europcar gaan. Door een storing in het systeem duurt het allemaal wat langer bij Europcar, maar uiteindelijk krijgen we onze auto. We dachten dat we een VW Polo zouden krijgen, maar het is een nieuwe witte Audi A3 geworden. We laden alles in en rijden richting Ringstad, een klein dorpje op de Vesteralen. Het dorp heeft 25 inwoners. Wij logeren bij Ian en Ann Karina in Huset pa Yttersiden. Het is een prachtig huis gelegen aan het fjord. Wij hebben een kamer boven, met een super uitzicht. Het is vandaag ook super weer, zonnig, geen wolkje aan de lucht en -5'.
Om 19:00 uur worden we verwacht in de eetzaal. Ann Karina heeft heerlijk voor ons gekookt. We hebben vooraf een soepje, als hoofdgerecht elandsteak en als dessert een chocolade toetje. Na het eten geeft Ian een lezing over het noorderlicht en helpt iedereen met het instellen van de camera. Om 22.00 uur zijn we klaar en kunnen we lekker naar bed. Dit was een vermoeidende dag, omdat we zo vroeg zijn opgestaan. Helaas gaat om 23.00 uur de telefoon al, Ian. We hebben namelijk afgesproken dat hij ons belt als er noorderlicht is. Heel snel kleden we ons warm aan en ontmoeten Ian en de andere reizigers voor het huis, zodat we samen naar een mooie noordelichtplek gaan. We staan aan de rand van een half bevroren meer en zien het noorderlicht. Omdat ik voor de vakantie een nieuwe lens heb gekocht, een canon 16-35, 2.8 L, kan ik heel mooie foto's maken van het noordelicht, deze nieuwe lens is namelijk heel licht sterk.
Na een uur in de kou staan, gaan we weer terug naar bed. We zijn hartsikke moe.
Zondag 25 februari
Vandaag gaat om 8.15 uur de wekker, want ons ontbijt staat om 9.00 uur voor ons klaar. Het ontbijt staat als buffet in de eetzaal. Het plan was om 's morgens te gaan zeekayakken, maar er staat te veel wind in het fjord volgens Ian. Hij vindt het niet verantwoord om met ons te kayakken. Hij raadt ons aan om vandaag zelf iets te gaan doen, zodat we morgen kunnen kayakken. We besluiten om een rondje te gaan rijden over de Vesteralen. Het is weer zonnig, onbewolkt en -5 a -10. We rijden langs hele hoge besneeuwde bergen met diepe fjorden ernaast.
De wegen zijn goed begaanbaar. We hebben spike-banden, maar er zijn niet heel veel ijsplaten. We rijden via de kustroute naar Nyksund, een oud vissersdorp.
Onderweg stoppen we om te vissen in het fjord, maar Max heeft niets gevangen.
Het is een mooie route en we komen om 18.00 uur pas thuis. We hebben kort de tijd om ons op te frissen, want om 19.00 staat Ann Karina al op ons te wachten met het diner. Als eerste krijgen we een typisch lekkernij van de Vesteralen, tong. Ik dacht een tongetje zoals wij dat kennen, maar niets bleek minder waar. Hier is het een gewoonte dat kinderen zakgeld kunnen verdienen in de visserij, door de tong van een kabeljauw eruit te snijden. Deze tongen worden gefrituurd en gegeten. Dat hebben wij dus ook gedaan. Als hoofdgerecht hebben we zalm en als toetje een stukje Daim ijstaart. Om 21.00 uur zijn we klaar met eten en kletsen en gaan we naar bed, we zijn namelijk nog steeds moe van de gebroken reisnacht en de noorderlicht onderbreking van gister. Maar onze nachtrust is van korte duur. Om 00.30uur belt Ian weer. Er is prachtig noorderlicht, we kleden ons snel aan en gaan naar het meer toe. We zien het noordlicht overal vandaan komen dus we besluiten om niet bij het meer te blijven, maar de berg te beklimmen. Op deze manier kunnen we meer van het noordelicht zien. Het is echt geweldig mooi. Het noorderlicht heeft verschillende kleuren en danst echt door de lucht heen. We weten niet waar we moeten kijken. Na een paar uur wordt het wat zwakker en gaan we toch terug naar ons huisje.
Volgens de noordelicht app wordt de KP index tussen 3.00 uur en 7.00 uur sterker. Ik besluit om de wekker elk half uur te zetten. Maar in deze accomodatie is iets heel goeds aanwezig. Op het dak van ons huisje staat een webcam, zo kan ik elke keer via de Ipad kijken of ik uit bed moet. Dat is zoveel beter dan elke keer uit bed, aankleden, camera pakken, naar buiten, testshots maken, en als het tegenzit weer teleurgesteld naar bed. Nu is het een druk op de knoppen en kijken maar, steeds niet. Om 6 uur besluit ik om te stoppen met het zetten van de wekker, want dit breekt me toch op.
Maandag 26 februari
Wat gaat de wekker vroeg... om 8.15 uur, ik ben kapot! Toch uit bed, douchen en omkleden, want we hebben een vol programma. Als we de gordijnen open doen zien we dat het weer zonning en onbewolkt is. De otters zwemmen om ons huisje heen.
Om 9.00 uur heeft Ann Karina ontbijt voor ons klaar staan. Vervolgens geeft Ian een uitleg over het leven van zijn huisdieren, de zeearenden. Hij weet veel over de arenden en hun manier van bewegen. Dit legt hij uit zodat wij het gedrag van de vogels beter begrijpen. Daarna gaat hij alle camera's langs om de instellingen te checken, deze kloppen van ons. Dan is het tijd om een safetypak aan te trekken en naar de RIB-boot te gaan. Op nog geen twee minuten varen van ons huis komen we de eerste zeearend al tegen. Hij zit te wachten op een rots en komt direct naar ons toe vliegen. We schieten hier allebei prachtige foto's van. Ik heb namelijk speciaal voor deze excursie een nieuwe camera gekocht, de canon 7D mark II, deze is namelijk nog sneller dan mijn gewone body. De zeearend vliegt nog een paar keer over en het is geweldig. Dan varen we weer een stukje verder. Ook nu zit er weer een arend op de rotsen. Zodra Ian een vis in het water gooit komt de zeearend onze kant op. De zeearend kan de vis al op 2 km afstand zien liggen. Ook nu vliegt de zeearend vlak over onze boot, de foto's zijn geweldig. We besluiten om bij de volgende even rustig te kijken en te genieten van deze prachtige vogels. We hebben eerder een zeearend safari gemaakt (ik zelfs twee keer), maar deze trip overtreft echt alles, zo veel vogels, zo dichtij, het is onbeschrijflijk zo gaaf. De zeearend heeft een spanwijdte van 2,5 meter en ze wegen tussen de 4 en de 7 kg. Tussendoor vaart Ian met ons naar het Hellfjord, Hell betekent in het Noors fel gekleurd. Het is deels bevroren en zo stil en mooi. Het fjord is omringd met hele grote bergen met sneeuw erop. Dan is het tijd om terug te gaan, maar dat doen we via verschillende territoria dus we komen nog vele zeearenden tegen. Zelfs als we de baai van ons huis in varen vliegen er twee zeearenden over het huis heen. Snel meert Ian aan om vis te halen, want dat had hij allemaal al gevoerd. De twee zeearenden blijven gedurende onze lunch op het eiland tegenover ons huisje zitten, zo mooi.
Voor de lunch heeft Ann Karina een vissoep gemaakt met broodjes erbij. Alles smaakt heerlijk. Tijdens het eten trekt de wind weer aan. Onze zeekayak trip van gister is verplaatst naar vanmiddag, maar ook dat gaat niet lukken. Het is te gevaarlijk op zee. Ian neemt ons mee op een sightseeing tour over de Vesteralen. We gaan naar verschillende fotolocaties en bijzondere plekken. Het draait op de Vesteralen veelal om de visserij, dus we bezoeken verschillende vissersdorpjes, een visafslag, rekken met stokvis en een haven. Na een hele tour komen we om 18.30 uur aan in Huset pa Yttersiden.
We hebben maar een halfuurtje om weer op temperatuur te komen, want het diner staat al klaar. Vooraf hebben we garnalen met kaas. Als hoofdgericht hebben we een walvissteak, minky whale. En als toetje een brownie. Dit is onze laatste avond hier dus we zitten iets langer na met de andere gasten.
Om 21.30 uur gaan we toch naar het huisje toe. Max gaat naar bed en ik ga toch wat foto's bekijken, want daar heb ik nog geen tijd voor gehad. Nog geen half uur later gaat de telefoon al, noorderlicht. Ik ga er alleen op uit, want Max is niet zo fit. Samen met de andere gasten ga ik weer naar het meer toe. Het noordelicht heeft minder kleuren dan gister, maar danst wel weer heel mooi. Als het 23.30 uur is gaan de anderen terug naar het huis, dus ik ga met ze mee. Tijd om te gaan slapen.
Maar dat duurt weer niet lang, als ik om 02.30 uur naar het toilet ga kijk ik nog even op de Ipad, naar de camera op ons dak... helemaal groen. Ik ga mijn bed weer uit en blijf nu bij het huisje, want ik ben alleen. Er is nu zoveel noorderlicht, dit heb ik nog nooit zo kunnen fotograferen. Het is ook helemaal windstil geworden, dus ik het mooie reflecties in het water. Ik sta zelfs in mijn pyama en op mijn sloffen te fotograferen, het is niet koud. Rond half vier ga ik weer naar bed.
Dinsdag 27 februari
Alweer de wekker, dit noorderlichtjagen is niet goed voor mijn nachtrust. Gelukkig is het weer prachtig weer, zonnig en geen wolkje te zien. Dit is ons laatste ontbijt in Huset pa Yttersiden. We gaan vandaag weer verder. Vooraf dachten we dat deze plek niet zoveel zou voorstellen, maar niets is minder waar. Dit is een geweldige locatie voor vakantie. Geweldige gastvrije eigenaren die goed mee denken en veel tips hebben om dingen te ondernemen. Dit is zeker een plek waar we terug gaan komen. Als laatste geeft Ann Karina nog een tip voor een mooie route naar Svolvear, en ze heeft echt gelijk, een mooie fjordroute. Met de veerboot gaan wij over van Melbu naar Fiskebol. Vervolgens rijden we langs de enorm hoge bergen en diep blauwe fjorden. Op de Lofoten ligt wat meer sneeuw dan op de Vesteralen.
Rond 15.30 uur komen wij aan in Svolvear, we hebben een rorbuer gehuurd op Svinoya. Het is een heel schattig vissershuisje. We pakken onze spullen uit en lopen nog even naar het centrum toe. Daar halen we nog wat boodschappen en gaan via de visafslag terug naar ons huisje. Langs de visafslag staan allemaal rekken. Nog nooit heb ik zo’n doordringende geur geroken. Een mengelmoes van zout en zuur overspoelt ons. De niet-zo-welruikende geur is afkomstig van de houten rekken die in zo’n grote aantallen voor ons staan. Daaraan bengelen duizenden –honderdduizenden!- afgehakte vissenkoppen. De vissen kijken ons aan met opengesperde ogen en happende monden en af en toe hangen er nog enkele ingewanden uit de koppen heen en weer te zwaaien. Hoe dichter we bij de gigantische vissenkoppen komen, hoe sterker de geur. Ken je dat gevoel dat je snel aan een bepaalde geur went? Wel, dat had je hier dus niet. Het parfum verloor zijn scherpheid op geen enkel moment. Het is best een luguber gezicht, maar tegelijkertijd vind ik het ook een boeiend stukje cultuur. Stokvis is al duizenden jaren een traditie in Noorwegen. De vissen worden weken buiten gehangen tot ze helemaal uitgedroogd zijn, en daarna kunnen ze voor jaren worden bewaard. Stokvis was op een bepaald moment zelf zo populair dat Noorwegen er -letterlijk- stinkend rijk van werd. De koppen worden voornamelijk gebruikt voor vissensoepjes in Afrika, maar evengoed komen ze ook terecht in de dierenvoeding en visvoer. De gedroogde lichamen zijn dan weer een lekkernij voor vele Noren, stokvis, en dit wordt veelal geexporteerd naar Italie, Portugal en Spanje.
Woensdag 28 februari
Bij de onze rorbuer zit ontbijt bij, dit krijgen we in het restaurant. We gaan al optijd heen, want vandaag hebben we om 10.00 uur een sneeuwschoenwandeling. Als we de gordijnen openen zien we heel ander weer, het is zwaar bewolkt en het sneeuwt. Volgens de gids, Elisabeth, is het heel goed dat het nu eindelijk sneeuwt, want het is al te lang mooi weer. Het sneeuwt heel hard, het lijkt meer op hagel, en het waait. Maar we laten ons niet tegenhouden. De groep wordt in tweedelen gesplitst, de leuke wandeling en de full mountainexperience. Wij kiezen voor de laatste en gaan echt de bergen op en over. Het is een mooie wandeling. We lopen over meren en over bergen heen, maar kunnen niets zien van het anders zo mooie uitzicht.
Na de wandeling gaan we naar het huisje terug, om wat te eten.
Daarna gaan we nog even naar het dorp en naar de visrekken. We maken er vandaag een rustige avond van, want het is bewolkt! Eindelijk tijd om mijn foto's te bewerken en de website bij te werken. En natuurlijk om weer een goede nacht te slapen, het is (gelukkig) nog steeds zwaar bewolkt.
Donderdag 1 maart
Vandaag hebben we een vrije dag in onze reis. Ons doel is uitslapen, maar om 8.00 uur zijn we toch echt al wakker (wat best logisch is, omdat we er om 20.30 uur in gingen). Als we naar buiten kijken zien we dat het bewolkt is. Het is alleen niet zo zwaar bewolkt als voorspeld. Hier en daar breekt de zon er door. We doen rustig aan en gaan dan naar het restaurant toe waar ons ontbijt klaar staat. Na een uitgebreid ontbijt gaan we opweg. De gids van gister had een tip gegeven over een mooie route. Deze hebben we inderdaad nog nooit gereden. We pakken de kustweg 815 in plaats van de E10. Na de sneeuwbui van gister is er wel wat sneeuw blijven liggen op de weg, maar het valt erg mee. We kunnen rustig doorrijden. Het is een heel rustige weg langs de fjorden. Onderweg komen we nog drie zeearenden tegen. Na het dorp Leknes pakken we de E10 weer richting Svolvear. Onderweg bezoeken we nog een mooi strand Uttakleiv, met grote rond stenen.
Als we terug is Svolvear zijn doen we nog even boodschappen en vinden we twee souvenirs voor mijn ouders. Daarna gaan we lekker naar ons huisje toe, ontspannen! Het is namelijk bewolkt, dus geen noorderlicht zichtbaar.
Vrijdag 2 maart
Omdat we elke avond vroeg naar bed gaan (uiterlijk 21.00 uur) zijn we 's morgens ook optijd wakker. We ontbijten weer in het restaurant en maken ons daarna klaar om voor de laatste keer deze vakantie over de Lofoten te touren. Vandaag willen we naar het einde van de Lofoten toe, naar A. Als we weg rijden is het nog bewolkt, maar snel verdwijnt de bewolking en breekt het zonnetje door. We bezoeken verschillende visserdorpjes.
Nusfjord
Sakrisoy
Hamnoy
Reine
Zaterdag 3 maart
Na een heel onrustige nacht staan we vroeg op. Max is de hele week al niet lekker, maar de laatste dagen wordt hij steeds zieker. Nu heeft hij echt hoge koorts erbij. Gelukkig, voor hem, gaan we vandaag naar huis toe. Om 7.00 uur rijden we van Svolvaer naar Evenes. Het heeft veel gesneeuwd, dus we rijden wat langzamer dan normaal. Na het inleveren van de huurauto kunnen we inchecken. Op de luchthaven komen we de mensen tegen waarmee we ook in Huset pa Yttersiden zaten. Het was leuk om te horen wat zij allemaal gedaan hebben. In drie uur vliegen we naar huis, waar Max lekker zijn bed in kan.
Dit was een geweldige trip, echt de moeite waard om te doen.