Verbeek in beeld

Zaterdag 5 juli 2014

Om 10 uur vertrekken wij vanuit Julianadorp naar Schiphol toe. De regen komt met bakken uit de lucht; gelukkig maar, want dan is het verschil met IJsland niet zo groot. Op Schiphol kunnen we meteen inchecken, er staat een gigantische rij met toeristen voor IJsland. Wij kijken om ons heen en zien allemaal mensen met korte broeken, jurkjes en slippers aan... heel raar, we gaan naar IJsland! Wij staan ook in die rij in onze winterjas, lange broek en bergschoenen te smoren. Opeens stopt de lopende band ermee en kunnen er geen koffers meer weg, dus het zweet breekt nog meer uit.

.

Met Icelandair vliegen wij in 2.40 uur naar Keflavik. Alles gaat daar super snel, binnen 5 minuten staan we al met onze koffers buiten in de IJslandse kou. Wat ben ik blij met mijn winterjas, al die 'slippertjes' bibberen van de kou. De transfer staat al op ons te wachten, we kunnen direct instappen. De bus maakt een mooie rondrit door Reykjavik voordat wij op Reykjavik Airport worden afgezet. Dit is een heel klein vliegveld, met 1 in-check balie en 1 wachtruimte. We moeten twee uur wachten op onze binnenlandse vlucht naar Akureyri. Om 18.45 uur moeten we vertrekken, maar rond 18.30 uur is er nog steeds geen vliegtuig te bekennen. Opeens horen we wat en komt er een Fokker 50 aanvliegen, dat is onze vlucht. Via de start/landingsbaan moeten we naar het vliegtuig lopen, waar we verwelkomd worden door een uiterst vriendelijke stewardess (waarvan ik geen foto's van het vliegtuig mag maken). Om 19.30 uur lokale tijd stappen wij uit op Akureyri Airport. Hier zien wij voor de eerste keer regen.

.

We regelen snel de huurauto, onze Suzuki 4x4 jeep staat al voor de deur op ons te wachten. Daarna rijden wij naar Sealuhus in Aukreyri. Het is een prachtig appartement met een eigen hottub op de veranda. Heerlijk een avond ontspannen en voetbal kijken, want morgen staat er veel op het programma.

.

Zondag 6 juli 2014

Het is 7.00 uur en we zijn klaar wakker, want dat is 9.00 uur Nederlandse tijd. Vandaag hebben we een druk programma. We rijden van Akureyri naar Husavik, dat is op zich niet ver, maar wel lang in verband met al de natuurfenomenen die we willen bekijken. In onze Suzuki Jimny gaan we op weg via de ringweg nr. 1 naar Godafoss, een van IJslands mooiste watervallen. Over een breedte van 30m stort het water hier met veel geraas 12m naar beneden. Het is druk hier, veel toeristen staan te kijken. De waterval is erg mooi en indrukwekkend om te zien.

.

Wij rijden verder over de ringweg nr. 1 richting Myvatn, het muggenmeer. Omdat het miezert hebben we daar geen last van. Myvatn ligt in een zeer actief vulkanisch gebied met pseudokraters, solfatorenvelden, de explosiekrater, een kegelvulkaan en natuurlijk prachtige aardlagen. In Dimmuborgir hebben we gewandeld tussen lavaformaties. De formaties bestaan uit vulkanisch gesteente, die ontstonden bij een uitbarsting van ongeveer 3000 jaar geleden. Het is een zeer grillig gebied.

.

Verder noordwaarts komen we bij Hverfell, de kegelvulkaan. Een gravelweg brengt ons naar de vulkaan, het is een weg met veel hobbels en kuilen. We zijn goed door elkaar geschud voordat wij bij de kegelvulkaan stoppen. Een klim van 312 hoogte meters, over as en stenen steil omhoog, dat is het beklimmen van de vulkaan. Zweten, elke keer 50 tellen lopen en dan weer rust, een verschrikkelijke tocht omhoog. Eenmaal boven, zie je dat de reisgidsen echt kloppen, je ziet een maanlandschap. Inderdaad, zwart, rotsig en kaal. Was het de moeite waard om zo te lopen? Het ziet er echt uit als op de plaatjes in de boeken. Na de klim, en de tocht terug, hebben we lekker wat gegeten bij de auto. We waren namelijk zonder eten en drinken omhoog gegaan, heel verstandig.

.

.

Tijd om verder te rijden, over de gravelweg, hobbel-hobbel, terug de ringweg op. Al snel zien we stoompluimen verschijnen, we naderen Namaskard. Dit is een gebied vol kokende en pruttelende modderpoelen, ook wel solfatoren genoemd. Door de sterk zwavelhoudende gassen die er vrij komen hangt er een verschrikkelijke lucht. Het gebied zit vol stoom, stroompjes en modder. Overal waar je loopt is modder, dat komt ook door het regenachtige weer van vandaag. Om niet meteen al door de kledingvoorraad heen te gaan besluit ik om mijn broekspijpen helemaal op te rollen, en Hans stopt zijn broekspijpen, heel charmant, in zijn sokken. Later zien we dat andere mensen van die zwembad-overschoenen aan hebben over hun schoenen, ook heel slim. Wij zijn dit uur 2kg per persoon aangekomen, van de laag modder onder elke schoen. De modder hoor je echt pruttelen en er zijn prachtige structuren en kleuren zichtbaar, alleen de geur… het is echt verschrikkelijk.

.

Onze volgende stop is het Krafla gebied. Een enorme waterkracht centrale met overal buizen tekent het landschap.

.

Daarna gaan we om 15.00 uur richting Husavik via weg 87. Het is een goede asfalt weg langs bergen en grasvelden, heel opeens zonder een waarschuwing stopt het asfalt en komen we terecht op gravel. De gravel weg is oneindig, het slingert ons van de maan en weer terug, naar het graslandschap, naar een woestijn en naar de zee. Het is heel afwisselend. Onderweg komen we veel eigenwijze schapen tegen die over de auto(gravel)weg lopen. De laatste 8km is weer asfalt en snel komen we aan in Husavik. We stoppen bij Kaldbaks Kot waar wij een hut gehuurd hebben. Het is een heel knus houten huisje met een traditionele inrichting, met uitzicht over de baai en het vogelgebied. Nu is het tijd om uit te rusten en ons voor te bereiden op de dag van morgen!

.

Maandag 7 juli 2014

We worden wakker en zien dat we uitzicht hebben op besneeuwde bergen, die waren er gister nog niet! Het is wel heel mooi hier. Vandaag staat de walvissafari op de planning, met Gentle Giants Husavik. Om 11 uur vertrekt onze boot, een RIB met 2x 300PK erachter. Eerst krijgen we een safetypak aan en een zwemvest om, daarna gaan we aan boord. De gids vertelt dat er twee dagen geleden storm is geweest en dat daarom de zee nog wel wat onstuimig kan zijn. Heerlijk, ik word al misselijk op de Texelse boot, laat staan in deze RIB. Met een gigantische snelheid varen we de haven uit, de open zee op.

.

We gaan op weg naar Puffin Island. Rondom het eiland ziet het al zwart van de vogels die af en aan vliegen, papegaaiduikers. Eindelijk… al sinds wij vroeger naar Normandie gingen (in 1896) wacht ik al op het zien van een echte papegaaiduiker. Hier zijn er duizenden, echt heel mooi om te zien. Ze zwemmen, duiken en vliegen om ons heen en het hele eiland zit vol met broedende paartjes.

Dan is het tijd om verder te gaan, op zoek naar de walvissen. Al snel zien we een bultrug zwemmen, dit is een walvis van meer dan 10m lang. Er vaart ook een andere boot, van de andere maatschappij, dus onze schipper vaart na een paar minuten verder. We komen op de tocht vele bultrugwalvissen tegen. Normaal gesproken wordt de minky whale en de harbour purpoise het meest gezien. Maar wij zien zes bultrugwalvissen. Dit is zo uniek, de walvissen zwemmen enkele meters van ons vandaan, prachtig. De onderkant van de staartvin is bij elke walvis anders, net als onze vingerafdrukken, zo kunnen ze de walvissen uit elkaar houden. De reden waarom er zoveel walvissen rondom IJsland zijn heeft te maken met het zeewater. Er komen veel mineralen vanaf de gletsjers in de zee terecht, wat zorgt voor de blauwe kleur en een rijke planktongroei. Hier leven de walvissen van. Na 2,5 uur vaart de boot weer terug naar de haven. De volledige 600PK worden benut, we klappen over het water heen, een hele belevenis. En deze keer nergens last van. Dit is echt een aanrader, met de RIB kom je veel dichter bij de walvissen.

. .

Als afsluiter bezoeken we het walvismuseum, waar we een guided tour krijgen. Eenmaal in het huisje gaan we eerst even zitten en wat eten en drinken. Het warme water in dit gebied stinkt zo erg naar zwavel dat we niet de hottub in gaan, de stank is te erg. Na de rust gaan we wandelen door het vogelgebied rondom ons huisje. Helaas ligt het vogelboek thuis, dus geen idee wat we hebben gezien. Bij het zwarte strand komen we een zeehond tegen,wat op zich vreemd is, want onze gids van vanmiddag vertelde dat er geen zeehonden rondom Husavik leven. Nou daar heeft zij zich in vergist, want hij staat op de foto.

Dinsdag 8 juli 2014

We vertrekken in noordelijke richting, weg nr. 85, de diamant route. Het is een heel bijzonder landschap waar we doorrijden, hele hoge kliffen aan de zeekant en rare rotsformaties aan de andere kant, afgewisseld met graslanden en stenen. We besluiten om weg nr. 864 te nemen richting de Dettifoss waterval. De weg voert ons door de Asbyrgi kloof. Dit is een kilometers lange canyon in de vorm van een hoefijzer. Volgens de legende is het acht benige paard Sleipnir van oppergod Odin hier gestruikeld en is zijn hoefafdruk nog te zien. Dit klinkt allemaal prachtig, maar wij hadden mist en zagen niet meer dan 30m om ons heen. Het zou heel mooi zijn, met afwisselend zwart en rood gesteente. Niets van gezien, we hebben alleen erg afgezien. De weg was zeer slecht, het hobbelen van zondag was helemaal niets vergeleken met vandaag. En… de weg was ook 53km lang! Onderweg moesten we zelfs stoppen om even uit het gehobbel te zijn. Op eens trok de mist op en zagen we een berg met rood gesteente en een bordje met waterval. Direct rechtsaf dus naar de waterval toe. Dit pad was nog veel erger, steil omhoog en enorme kuilen in de weg. Gelukkig zijn we bij de waterval aangekomen, maar we moeten ook nog terug. Eerst maar foto’s maken van de canyon en de waterval.

.

In de verte zien we ook al de nevel van de Dettifoss. Om terug te kunnen moeten we de 4WD gebruiken, anders is het niet te doen.Ik heb mijn ogen maar dicht gehouden, want dit was een enge rit. Volgens Erna hadden we geen 4WD nodig en konden we wel in een Ford Ka IJsland rond, echt niet dus. We hebben de 4WD echt nodig. Vijf minuten later rijden we de parkeerplaats op bij Dettifoss. Qua waterverplaatsing is deze waterval de meest krachtige waterval van Europa.

'

We vervolgen de verschrikkelijke 864, alleen het weer is nu beter, we rijden langs enorme steenvlaktes, grasvelden en hoogvlaktes. Nog 28km te gaan voordat we weer op ringweg nr. 1 zijn, 28km hobbelen duurt heel lang. De ringweg voert ons door een schitterend woestijnachtig landschap. Het weer klaart op en het is zonnig, dan rijden we langs watervallen, gorges en krachtige gletsjerrivieren naar Egilsstadir. Daar overnachten we in een driehoekig hutje, een APARTement, met uitzicht op het Lagarfljot.

.

Woensdag 9 juli 2014
Vandaag worden we al om 7 uur wakker, het is zo warm in het huisje. De zon schijnt en het is helemaal blauw, het is 14'. We rijden vandaag van Egilsstadir naar Hofn, een haven plaatsje aan de kust. Het is alweer een prachtige rit. Al snel houdt de geasfalteerde weg op en gaan we op een gravelweg verder. Spoelzandvlaktes, hooglanden, maanlandschappen, canyons en graslanden wisselen elkaar af.

. .

Van 8.30 uur tot 15.00 uur zijn we onderweg geweest. Een lange zit, maar zeer de moeite waard. De afwisseling in het landschap maakt het heel boeiend. We komen aan in Guesthouse Gerdi, voorbij Hofn en 13km voor Jokulsarlon. Hier hebben we een huisje zonder keuken, alleen een slaap- en badkamer. Gelukkig is er op het terrein wel een gezamenlijke keuken waar we weer kunnen koken. Aan het einde van de dag gaan we even een kijkje nemen bij Jokulsarlon, nu is het droog dus kunnen we fotograferen.
. .

Donderdag 10 juli 2014
IJsland heeft al niet veel bomen, de bomen die er zijn, zijn vannacht omgezaagd door de buurman. Hij snurkte verschrikkelijk. In het guesthouse beginnen we met een ontbijt, vervolgens gaan we weer naar Jokulsarlon. De zon begin door te komen dus de kleuren zullen nu beter uitkomen. Eerst gaan we naar het zwarte strand waar de ijsschotsen in de zee komen. Dit stond heel hoog op mijn lijstje, en wat is het mooi! Ik heb mijn ogen uit gekeken.

. .

Door de zon is het prachtig bij Jokulsarlon. Het is mooi weer en warm voor IJslandse begrippen, 15'. We kunnen zonder dikke jas buiten lopen. Rondom het meer is heel veel leven; vogels, ganzen, vissen en zeehonden. Noordse sternen vliegen af en aan en verdedigen hun nesten. Ik ga met een zodiak varen over het meer, het is heel mooi. De gids vaart naar het begin van de gletsjer, wat een hele hoge ijsmuur is. Ook dit is iets wat je gezien moet hebben, zo prachtig zo stil en zo mooi!

. .


Vrijdag 11 juli 2014
Vannacht hadden we geen zagende buurman, dus we hebben goed geslapen. Van 20.30- 8.30uur! We hebben het vast nodig. Vandaag vertrekken we uit Hofn en rijden we naar Kirkjubaerklaustur. Het is weer een heel bijzondere rit door een heel divers landschap. IJsmeren, gletsjertongen, spoelzandvlaktes en de zee wisselen elkaar af. Maar ook vlaktes met gras en verdwaalde stenen, lava en de bergen maken het landschap heel desolaat, met alleen de ringweg als spil.

.

In het 'roadbook' staat een excursie naar de papegaaiduikers, deze hebben we niet gedaan. Je wordt namelijk met een tracktor met plattekar via de ondiepe zee naar een eiland gebracht om daar vervolgens 4 uur te verblijven en vogels te observeren. Wij zagen het niet zitten om als enige op een onbewoond eiland rond te lopen in de stromende regen. Wij zijn doorgereden naar het Nationaal Park Skaftafell. Dit ligt aan de voet van de Vatnajokull gletsjer, de op een na grootste gletsjer van Europa. Alleen de gletsjer op Spitsbergen is groter. Wij maken een wandeling naar de Svartifoss waterval. De tocht is 'slippery' wordt er aangegeven, dat klopt, het is berg op over een gravelpad, wat een riviertje is geworden. Maar we komen er wel, alleen is het zicht niet zo goed, waardoor we weinig zicht hebben op de waterval. 's Middags komen we aan in Geirland, dit blijkt een hotel te zijn in plaats van een hutje. Dus dan moeten we maar uiteten in het restaurant van het hotel.

Zaterdag 12 juli 2014
Om 7.07 uur gaat de wekker, we gaan op excursie naar Laki. Dit heb ik mijn vader voor zijn verjaardag cadeau gedaan; met een 4x4 bus het hoogland in, naar Laki. In 1973 vond in Laki de grootste vulkaanuitbarsting ooit op IJsland plaats, waarbij een oppervlakte van 565KM2 met meters dikke lava werd bedekt. Bij de uitbarsting, die negen maanden duurde, kwam een enorme zwavelhoudende gaswolk vrij. Bijna driekwart van de veestapel stierf, met als later gevolg een voedsel tekort waaraan eenderde van de IJslandse bevolking stierf. Ook in de rest van Europa waren de gevolgen van deze uitbarsting groot, alleen in Groot Brittannie overleden al 23.000 mensen. Vanaf de top van Laki heb je zicht op de kilometers lange kraterreeks. Om half negen komen we aan op het verzamelpunt, het regent hard maar de bus staat er al. De chauffeur is druk aan het bellen (in het IJslands), wij verstaan er niets van. Helaas moet de chauffeur ons vertellen dat de excursie afgezegd moet worden vanwege het weer. De afgelopen dagen is er zoveel water gevallen, de rivierstand in het hoogland is gevaarlijk hoog. En er gaat vandaag nog meer regen vallen dus het waterniveau stijgt alleen maar. We mogen morgen mee, dan wordt het droog. Maar wij hebben voor morgen al andere plannen, dus onze excursie lijkt in de soep te lopen. De bus naar Landmannalaugar staat naast ons, we mogen met ons ticket ook daarbij instappen. Dat doen we dus, we beginnen met een stukje ringweg, dat gaat goed. Vervolgens pakken we een F weg, dat zijn wegen die alleen begaanbaar zijn voor 4x4 auto's. De weg zit vol met kuilen, diepe afgronden en heel veel water. Het is een super mooie rit, langs verschillende soorten landschappen; grasvlaktes, lavavelden bedekt met mos, steenvlaktes en spoelzandvlaktes met veel water. Na 1,5 uur rijden stoppen we bij Eldgja hier hebben we een uur de tijd om te wandelen naar de waterval. Dit is een tocht van 4km door bergachtig gebied met een gravel en grind pad. We moeten binnen het uur terug zijn, want de bus gaat verder. Het is gelukt.

. .

Vervolgens gaan we al hobbelend weer verder met de 4x4 bus. De eerste rivieroversteek komt in zicht. We hebben een goede chauffeur die ons rustig door de rivieren en de hobbels loodst. Dit maakt de rit heel spectaculair. Uiteindelijk passeren we 29 waterstromen in plaats van de 7 geplande rivieroversteken. Er staat dus echt heel veel water. Om 13.30 uur komen we aan in Landmannalaugur. Landmannalaugar is een eldorado voor wandelaars, met schitterende uitzichten over de kleurrijke bergen. De door vulkanische activiteit onstane rhyolietbergen hebben de prachtigste kleuren: geel, rood, bruin en grijsgroen. Omdat het bij ons zwaar bewolkt en regenachtig is zijn de kleuren niet heel duidelijk zichtbaar. We hebben wel heel bijzondere dingen gezien daar; oude mensen (papa's leeftijd) kamperend in zo'n strandtentje (in de stromende regen), mensen in korte broek en slippers, een oude heks met alleen een poncho aan op weg naar de warmwaterbron. Wij vonden het heel apart daar.

. .

Ik heb wel prachtige stenen gevonden. Op de weg terug krijgen we een andere chauffeur, deze man gaat met MAG3 de hobbels, kuilen en rivieren door. We schudden heel erg door elkaar. Dan duurt een rit van 3 uur erg lang. Om 19.30 uur zijn we weer in Kirkjubaerklaustur terug en gaan we heerlijk uiteten.

Zondag 13 juli 2014
Na een uitgebreid ontbijtbuffet in hotel Geirland in Kirkjubaerklaustur vetrekken we richting Selfoss. We passeren zeer grote lavavelden die bedekt zijn met een dikke laag mos en enorme spoelzandvlaktes waar heel veel water stroomt. Onze eerste stop is bij Vik i Myrdal, Vik is de meest zuidelijke plaats van IJsland. En statistisch gezien de plaats met de meeste regenval, maar daar hebben wij geen last van. Via weg nummer 218 komen wij bij kaap Dyrholaey, waar we schitterend uitzicht hebben over het zwarte strand van Vik. We zijn het strand opgegaan om wat mooie plaatjes te schieten. Helaas was Hans niet sneller dan de zee en vulden zijn schoenen zich met koud zeewater. Wat natuurlijk mijn schuld was. Er broeden ook papegaaiduikers op de klif bij Dyrholaey, maar we mogen niet dichterbij komen. Het is een mooi gezicht om die beestjes te zien vliegen, met korte snelle bewegingen.

.

Een van de doelen van deze reis was om het US Navy vliegtuigwrak te fotograferen. Dit vliegtuig is in 1973 gecrasht in Solheimasandur. Door de vele regenval zijn er enorme stromen water ontstaan in de spoelzandvlaktes. Wij besluiten dat het te gevaarlijk is om hier rond te gaan struinen, want het vliegtuig is namelijk niet te zien vanaf de weg. Dus Max, wij moeten toch nog een keer naar IJsland! We vervolgen de route naar Skogafoss, dit is een 60m hoge en 25 meter brede waterval. Aan de oostzijde van de waterval gaat er een pad omhoog, dat pad hebben we beklommen.

.

Al snel komt de volgende waterval op ons pad, de Seljalandsfoss. Dit is een 65m hoge waterval waar je achter langs kunt lopen. Naast de Seljalandsfoss zag Hans ook zijn eerste geiser, dacht hij. „Kijk een geiser” „ Nee joh, dat is een tuinslang” Toch gaat hij helemaal die kant op om te kijken en komt verbolgen terug. „Hm het is een tuinslang”

.

Gelukkig gaan we morgen de Golden Circle rijden en krijgt hij Geysir en Stokkur te zien. Vanaf de Seljalandsfoss hebben we zicht op de Vestmann eyjar (de Westman eilanden). Bij een grote vulkaanuitbarsting in 1973 verdwenen 400 huizen onder de enorme lavastroom, maar er viel slechts een dodelijk slachtoffer. Doordat het slecht weer was zijn de vissers die dag niet uitgevaren. De gehele visvloot lag in de haven, waardoor in de nacht alle 5000 bewoners geëvacueerd konden worden. Dit wordt het Pompei van het noorden genoemd.We komen aan in Selfoss en gaan boodschappen halen en tanken, daarna rijden we door naar ons huisje Miniborgir. Max en ik zijn hier eerder geweest. Het is een heerlijk huisje met hottub, dus daar zijn we nog 2x in geweest.

Maandag 14 juli 2014
Vandaag rijden we de Golden Circle; Geysir, Gullfoss en Thingvellir. We beginnen bij Geysir, dit is de bekendste springbron ter wereld. Helaas spuit Geysir zeer onregelmatig. Vroeger spoot Geysir elk half uur 40 tot 60m hoog, maar door het gebruik van zeepsop om de waterstraal kunstmatig op te wekken is de waterhuishouding dusdanig ontregelt geraakt dat Geysir nu ‚dood’ is. Na een aardbeving in 2000 is hij weer enigszins actief geworden en spuit hij 2x per dag een kleine eruptie. Gelukkig ligt 100m verderop de Strokkur die nog wel welke 4-8 minuten 10 tot 20m hoog spuit.

.

Ongeveer 10km voorbij Geysir ligt Gullfoss, een van de meest spectaculaire watervallen van Europa. Bij deze machtige waterval dondert het water in twee etappes naar beneden in een 32m diepe kloof.

.

Thingvellir is het Nationale Park dat op de UNESCO werelderfgoedlijst staat. Geologisch gezien is dit een zeer interessante plaats, omdat hier de Euraziatische en de Amerikaanse tektonische platen uit elkaar schuiven. De speet is 4km breed en 40m diep en door de werking van de tektonische platen wordt dit gebied elk jaar ongeveer 2cm breder.

.

Na de Golden Circle is het tijd om te ontspannen, de hottub in!

Dinsdag 15 juli 2014
Wij zijn om 10.00 uur weggereden uit Miniborgir, onze rit gaat verder naar Reykjavik. Onderweg regent het hard, maar dat maakt niet uit, wij zitten droog in de auto. Zodra we de stad in rijden houdt het op met regenen. We verblijven in Center Hotel Skjalbreid, midden in de winkelstraat. Onze bagage zetten we in het hotel neer en we gaan de stad in. We willen een souvenir voor mam, een t-shirt voor Max en ik wil zelf een IJslandse trui, in het blauw. We hebben al een leuk souvenir bedacht, maar in geen enkele winkel kunnen we het vinden. Ook de t-shirts slaan nergens op, dus helaas!!! We gaan maar een stuk lopen naar de haven, waar we even lekker op een bankje gaan eten. In een souvenirshop in de haven vinden ergens op een onderste plank, ons souvenir voor Erna, dus die kopen we meteen! We vervolgen de route via het concertgebouw naar het 'vikingsschip'. Daarna gaan we naar de grote kerk van Reykjavik. Ondertussen hebben we alle souvenirsshops bekeken, en niets kunnen vinden voor Max. Ook heb ik mijn blauwe trui uit mijn hoofd gezet, die kost 30.000ISK.

.

Woensdag 16 juli 2014

Reykjavik is een bruisende stad, tot laat waren er nog mensen en herrie op straat. We hebben onze koffers ingepakt en gaan voor de laatste keer op weg met 'onze' Suzuki Jimmy, de rit voert ons naar de Blue Lagoon. Het bad, of eigenlijk een kunstmatig meer, ligt in een oud met mossen begroeid lavaveld. Het water heeft een temperatuur van 39' en het bevat 2,5% zout. Het warme water is eigenlijk een bijproduct van de geothermische elektriciteitscentrale van Svartsengi. Het water is rijk aan mineralen, silicaten en blauwwieren, die het water een lichtblauwe bijna opalescerende kleur geven. Het bad is een van de grootste toeristische trekpleisters van IJsland. Het is heerlijk om een ochtend te badderen in het water.

.

Na het badderen is het tijd om de vakantie af te sluiten, de allerlaatste rit naar Keflavik, de luchthaven. Daar moeten we onze auto met een volle tank afleveren bij het verhuurbedrijf. Helaas werken onze pinpassen niet en hebben wij Max zijn creditcard moeten gebruiken :) De medewerker van het verhuurbedrijf controleert de kilometerstand en checkt of er niet gerookt is in de auto. Verder is het helemaal niet gekeken naar schade, wat we trouwens niet gemaakt hebben, ondanks de slechte wegen. Ze brengt ons naar het vliegveld, waar we direct kunnen inchecken. En daarna is het wachten op de vlucht. Ondertussen tellen we het geld dat we over hebben: 155ISK, omgerekend 1 Euro! Na een goede vlucht komen we, in onze winterjas, lange broek en bergschoenen aan op het warme Schiphol, waar Erna en Cees ons staan op te wachten.

We hebben een prachtige reis achter de rug, met alleen maar hoogte punten!!!
En geweldige ervaringen rijker, een reis om nooit te vergeten